De laatste tijd is ICT-beschikbaarheid een vaak terugkerend onderwerp in mijn gesprekken. Bij bedrijven en instellingen dringt het besef steeds beter door dat de ICT-middelen ongelofelijk belangrijk zijn. Maar hoeveel beschikbaarheid is genoeg? En wat mag dat dan kosten?

We hebben tegenwoordig nog maar weinig parate kennis. Hoeveel telefoonnummers kent u nog uit het hoofd? Meer dan vijf? Dan bent u een uitzondering! Hoeveel artikelnummers en prijzen kent een caissière tegenwoordig nog? Waarschijnlijk helemaal geen! Hetzelfde geldt voor magazijnmedewerkers. Wat kunt u uit uw hoofd aan klantgegevens oplepelen? Ik durf te voorspellen: weinig. We zijn er aan gewend geraakt om altijd een of ander apparaat in de buurt te hebben dat ons direct toegang geeft tot een enorme encyclopedie waarin we vrijwel alle informatie kunnen vinden. Of die informatie nu van het internet komt of uit een bedrijfstoepassing.

In Nederland zijn we bovendien enorm verwend met infrastructuren die vrijwel altijd werken. Als ergens in ons land de elektriciteitsvoorziening of de [[internettoegang]] anderhalf uur uitvalt dan staat dat dezelfde dag nog in de krant. Het resultaat is dat we maar weinig stilstaan bij de gevolgen als een van die infrastructuren voor langere tijd niet beschikbaar is. Dat geldt zowel voor privé- als voor bedrijfsomgevingen.

Maatregelen voor het verhogen van ICT beschikbaarheid

Zeker in bedrijfsomgevingen betekent het uitvallen van ICT dat we vrijwel direct niets meer kunnen. Dus het loket sluit en de telefoon blijft onbeantwoord. Hoe lang kunnen we ons veroorloven om niets te kunnen? Het is hoog tijd om na te denken over maatregelen voor [[Beschikbaarheid|ICT-beschikbaarheid]]. Een veelgemaakte fout is om dan direct in de techniek te duiken. Een uitwijkomgeving is bijvoorbeeld een prachtige technische oplossing die helaas veelal ook complex en kostbaar is. Hebben we wel een volledige uitwijk nodig, of hebben we wellicht voldoende aan een “light” variant voor de belangrijkste toepassingen? Dat zorgt voor een veel lagere investering terwijl gebruikers toch over de juiste ICT-beschikbaarheid beschikken.

Als ICT’ers moeten we hier niet over willen beslissen. Technische beschikbaarheidsmaatregelen dienen we te baseren op beschikbaarheidseisen van de business. De business vraagt, ICT faciliteert. Wat we nodig hebben zijn RTO (Recovery Time Objective), RPO (Recovery Point Objective) en uptime cijfers per applicatie of applicatiegroep. Het is de taak van ICT’ers om de juiste vragen te stellen. Op basis van de antwoorden ontwerpen we dan een technische oplossing die een balans biedt tussen investering en resulterende beschikbaarheid. Ik noem dat “scale-to-fit”.

Het verhogen van ICT beschikbaarheid is een steeds belangrijker aandachtspunt. De bedrijfsprocessen kunnen feitelijk niet meer zonder ICT. Tegelijkertijd dienen we te streven naar beschikbaarheidsmaatregelen die passen bij onze specifieke eisen en wensen. Niet teveel, maar zeker ook niet te weinig en gebaseerd op wat de business vraagt. Op die manier zijn we als ICT’ers echt ondersteunend aan de bedrijfsprocessen. En zo hoort ’t ook.

Meer weten over dit onderwerp of over [[Ictivity]]? Neem contact op via het [[Ictivity/Contactformulier|Contactformulier]].